Kleurrijke vazen, sierkussens van fraaie stoffen, levensechte kunstbloemen en handgemaakte aardewerken bloempotten: voor authentieke woonaccessoires van goede kwaliteit ben je bij Woonzooi aan het juiste adres. Na elf jaar in de Zwanestraat zit de winkel nu aan de Vismarkt.

Al sinds haar 19e is Carmen Cazemier ondernemer. 37 jaar ervaring heeft ze, en dus is ze bedreven in het winkeliersvak. Specifiek als het gaat om artikelen ‘om je interieur mee op te fleuren.’ Je zou haar gerust een nestor op het gebied woonaccessoires kunnen noemen, al zou ze dat niet zo gauw over zichzelf zeggen. Want zo graag staat ze niet in de spotlights. Ondernemen doet ze omdat ze het leuk vindt, en er gelukkig van wordt.

De 37 jaar dat Cazemier ondernemer is, heeft ze op verschillende plekken woonwinkels gehad. Elf jaar geleden kwam ze naar de Zwanestraat en kreeg haar winkel de naam Woonzooi. Afgelopen november verhuisde ze naar de Vismarkt. Daar zat ze eerder ook al tijdelijk, en het pand beviel haar wel: de reuring van de markt, een iets ruimer en hoger pand en de winkel is beter toegankelijk. Bovendien wilde ze iets anders, een nieuwe uitdaging in haar ondernemerschap. En daar hoorde een nieuwe plek bij.

“In één weekend ben ik verhuisd. Die zondag was ik nog open aan de Zwanestraat, en de dinsdag erop ging ik alweer open aan de Vismarkt”, vertelt Cazemier. Een behoorlijke klus was het. “Ik ben zeven kilo afgevallen”, lacht ze.

Het leuke is dat dezelfde klanten als voorheen naar haar winkel komen. “In al die jaren heb ik een trouwe klantenkring opgebouwd, en dat waardeer ik enorm. Mijn klanten dragen eraan bij dat fysieke winkels in de stad kunnen blijven bestaan. Dat hebben we nodig”

De klanten komen terug voor de kwaliteit en haar stijl, die ze omschrijft als ‘eclectisch, kleurrijk en van goede kwaliteit.’ En de kunstbloemen die ze verkoopt, die doen het goed. Cazemier volgde ooit een opleiding tot bloemist, en verzorgt nu boeketten van kunstbloemen voor kantoren, winkels, ziekenhuizen en nog veel meer.

“Ik kies al mijn producten zorgvuldig uit, met sommige leveranciers werk ik al 37 jaar samen.” Ze vindt het belangrijk dat het aanbod van winkels in Groningen divers is. “Dat je niet op iedere hoek dezelfde producten hebt.” Maar de laatste jaren ziet ze de variatie juist afnemen. Met haar winkel wil ze bijdragen aan het kwaliteitsniveau in Groningen. “Het mag wel weer wat spannender worden in de stad.”

Cazemier is al sinds jaar en dag lid van de Groningen City Club. “Het is fijn om met elkaar in contact te zijn, en gezamenlijk dingen te ondernemen”, zegt ze. En zeker als het gaat om het behoud van fysieke winkels in de binnenstad, vindt ze het fijn dat ze samen kan optrekken.

 Dit artikel is ook verschenen in de Cityscoop van april 2025. Meer lezen? Kijk dan hier.

Goed gevulde borrelplanken, vers geoogste groenten, belegde broodjes, zakken schone was en zelfs de complete boekhouding. Thomas Bijl en zijn compagnon Geeske Smit van verswarensupermarkt Lente aan het Akerkhof hebben inmiddels zo ongeveer al het denkbare in hun cargobike vervoerd.

Lente. Het is geen supermarkt, geen marktkraam, maar net iets daar tussenin, verwoordt Thomas Bijl. “Soms omschrijven mensen ons als ‘verswarensupermarkt’ maar we houden het zelf het liefst op ‘een verlengstuk van de markt’.”

Geen onterechte omschrijving, gezien de sfeer en het assortiment van Lente. In de vitrinekasten en koelingen vind je vooral veel verse producten: vleeswaren, tapas, kazen, worsten en allerhande zuivelproducten. Daarnaast tal van soorten groente, fruit én versgebakken broodjes, broodjes en zoete lekkernijen. En ook nog elke dag verse afhaalmaaltijden

Catering

Met Lente bedienen Thomas en Geeske niet alleen de particuliere klant; de zakelijke markt wordt steeds groter. “We doen veel catering”, vertelt Thomas. Dat varieert van enkele broodjes voor een zakelijke lunch tot complete buffetten en borrelplanken voor grote gezelschappen.

Voor het bezorgen van de zakelijke en ook particuliere bestellingen maken de twee ondernemers gebruik van een cargobike die ze afgelopen zomer hebben aangeschaft. Zo’n bakfiets is ideaal, ondervindt Thomas bijna dagelijks. “Zeker in de binnenstad een stuk sneller dan met de auto. Daarnaast is het enorm duurzaam en kun je er veel kwijt.” De bak heeft zo ongeveer een kuub aan ruimte, schat Thomas. “We voeren er van alles in, tot meerdere borrelplanken aan toe. Dat gaat allemaal prima.”  

Even wennen is zo’n cargobike in het begin wel (‘je ziet als bestuurder je voorwiel niet’), maar verder ziet Thomas alleen maar voordelen. “Met een auto of busje heb je als ondernemer te maken met venstertijden, er is amper plek om te parkeren en er zijn veel straten die je maar vanaf één kant in mag. Daar heb je met een bakfiets allemaal geen last van.” Bovendien, zo gaat hij verder, de binnenstad wordt vanaf 1 april een emissievrije zone: vervuilende bestelbusjes zijn vanaf dan niet meer welkom in het stadscentrum.

Voor Thomas en Geeske maakt dat geen verschil: zij hebben hun cargobike waar ze dagelijks gebruik van maken. Dat heeft meteen een bijkomend voordeel: “De naam ‘Lente’ staat in grote letters op de bak. We zijn daarmee ook nog eens een rondfietsend reclamebord.”

 Dit artikel is ook verschenen in de Cityscoop van april 2025. Meer lezen? Kijk dan hier.

Van koffiebus op het Hereplein naar koffiezaak Carolieweg

Wie binnenloopt in Revista Coffee & Magazines wordt overvallen door nostalgie. Die blauwe kleur van de stalen elementen, waar kennen we die van? En de witte tegels op de bar? Een hint kan gevonden worden op de deur van de koffiezaak: een witte schildering van een busje. Eerder stond Revista Coffee & Magazines in een blauwe oldtimerbus bij de Herebrug. Nu hebben Emma Spannenberg(26) en Wouter Kroes(29) de buitenlucht verruild voor een licht hoekpand op de kruising van de Carolieweg en de Gelkingestraat. 

Of ze de bus weleens missen? Nou en of. “Als ik op een mooie dag over de Herebrug fiets dan denk ik: ‘Het was wel heel mooi geweest om daar nu te zitten’”, vertelt Emma. Toch was het al lang een droom van de twee om naar een pand te verhuizen. Technische problemen met de bus maakten dat ook nog eens noodzakelijk. Maar het pand bevat knipogen naar zijn vierwielige voorganger: de witte tegels die eerst tegen de achterwand van de bus zaten, werden zelfs omgetoverd tot een bar. Ook de vaste gasten zijn meeverhuisd: “Ik kan me eigenlijk niemand herinneren die vaak bij de bus kwam en hier nog nooit is geweest”, zegt Emma. 

Op het eerste gezicht lijkt het alsof de koffiezaak regelrecht uit het hippe Berlijn is geteleporteerd: een industriële look, een kast vol artsy magazines en een tafel met koffie in potten met kleurrijke labels die aan craft beer doen denken. Het interieur is nog niet helemaal af: er komen grotere tafels, stoelen in plaats van krukjes, en meer decoratie aan de muren. 

Een pittig bakkie! Dat is waar de gemiddelde Douwe Egberts-drinker aan denkt bij koffie. Zonde, vinden de koffieliefhebbers Revista. “Heel veel mensen denken dat koffie rokerig of pittig moet zijn, maar dan is het gewoon verbrand. Als je koffie licht brandt dan proef je ineens fruit, of een zoetje”, vertelt Wouter. Emma vult aan: “Het is eigenlijk net als met wijn. De smaken die je proeft komen voort uit hoe de druiven worden verbouwd en verwerkt. Dat heb je ook met koffiebonen.” 

Ook in Groningen is de specialty coffeetrend al neergestreken het afgelopen decennium. Sommige koffiezaken roosteren zelf hun specialty coffee, maar Revista onderscheidt zich van anderen juist omdat ze niet zelf roosteren. “We kunnen eigenlijk de lekkerste koffies kiezen van alle koffiebranderijen uit Europa”, legt Wouter uit. “We hebben koffie uit Antwerpen, Berlijn, Spanje.” Verder is Revista volledig veganistisch. “Maar dat schreeuwen we niet van de daken,” zegt Emma. Want Revista wil zich niet profileren als een veganistisch café. “Voor ons is het normaal.” 

En nog een onderscheidend punt: Revista opent om 07.30 uur. Dat is een stuk vroeger dan menig ander café. Dus wie vanaf het station naar werk loopt kan snel een koffietje voor onderweg halen, en wie vergeten is een verjaardagstraktatie te kopen kan zich vergapen aan de chocoladekoekjes met tahin. 

Emma en Wouter hebben geen slechte plek gekozen om hun zaak zonder wielen te vestigen: de nu nog wat grijze Gelkingestraat gaat op de schop. Het asfalt maakt plaats voor de karakteristieke gele stenen, er komt meer groen en er worden bankjes geplaatst. “We zijn heel blij met de locatie. Het is best wel een druk stukje stad want je zit vlak bij de Herestraat en de Oosterstraat, maar in deze straten is het niet té druk”, zegt Emma. Wouter vult aan: “Ik denk dat het een straat is met heel veel potentie.” En voor wie de buitenlucht mist: als het aan Emma en Wouter ligt, kunnen de gasten van Revista straks weer buiten hun koffie nuttigen op een terras.

 Dit artikel is ook verschenen in de Cityscoop van april 2025. Meer lezen? Kijk dan hier.

Wijck, het vroegere Merckt, aan de Grote Markt, wordt een modern grand café. Bezoekers kunnen hier straks, als de verbouwing klaar is, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat lunchen, borrelen en dineren.

Eerder was het plan om al in november 2024 de deuren te openen, maar die plannen liepen vertraging op. Het nieuwe streven is om in ieder geval dit jaar open te gaan.
“Wijck wordt een bruisende ontmoetingsplek waar alles samenkomt: van lunch tot diner, van cocktails tot karaoke, en van spontane borrels tot georganiseerde events”, aldus de ondernemers achter het concept. “Het wordt een gloednieuw horecaconcept in Groningen: een plek waar je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat terecht kunt om te eten, borrelen, zingen, werken en genieten.”

De ondernemers achter dit concept zijn Peter Torenbosch, Lennart Deddens (ook bekend van The Boilermaker Group: Boilermaker Events, BOEL (Groningen en Leeuwarden), The Stockroom en Cilinder) en Kim Leij (ook bekend van Feithhuis en Graansilo Eten & Drinken).

Voor de realisatie werkt Wijck samen met het bouwteam van Style26.

 Dit artikel is ook verschenen in de Cityscoop van april 2025. Meer lezen? Kijk dan hier.

“We zorgen voor reuring in de straat”

Zondagochtend is de stad ogenschijnlijk uitgestorven. Behalve als je als vroege vogel door de Stoeldraaierstraat loopt langs een café met een gele luifel en een lichtgevend uithangbord. In Croissanterie Pigalle nuttigen mensen een petit-dejeuner bestaande uit een versgebakken croissant, een rijkelijk belegde Waldkornbol, en natuurlijk een versgeperste jus d’orange. “In de stad is het rustig, maar bij ons is het lekker druk”, vertelt mede-eigenaar Julian Smit. 
Pigalle is al decennia een bekende naam in Groningen: de croissanterie opende zijn deuren in 1986. Het was de vader Julian die het concept van de zaak bedacht: simpele belegde broodjes en croissantjes met kwalitatief goede ingrediënten: “We snijden alle kaas en vleeswaren zelf. Kwaliteit vinden we heel belangrijk en we stellen hier hoge eisen aan”, zegt Stephanie Oldenburger, de andere mede-eigenaar. Julian staat sinds 2013 aan het roer, Stephanie kwam daar in 2021 bij. 
Op het menu staat voor elke portemonnee wel wat: een versgebakken croissantje voor 1 euro 45, maar ook een bourgondische bol Club voor 11.75 euro met bacon, gerookte kip, avocado, oude kaas, tomaat, huisgemaakte kerriemayonaise en rucola. De gasten zijn gevarieerd: van studenten die tijdens hun pauze uit de UB komen rollen tot Duitse toeristen die in de vakantie de stad bezoeken. 
Hoewel Julian en Stephanie al een hele reeks voorgangers hebben, drukken ze een duidelijke stempel op de oude croissanterie: onder andere door een fikse verbouwing van het pand. De zaak stond de afgelopen twee jaar deels in de steigers, al hebben de gasten daar weinig van gemerkt. “We zijn maar iets van vier dagen dicht geweest”, vertelt Stephanie. Een paar jaar geleden kwam het pand naast Pigalle vrij. En die extra vierkante meters maken plaats voor veel nieuws: een extra bar, een kinderspeelhoek, en, niet te missen, 70 extra zitplekken boven op de 100 die er al waren. 
De extra zitruimte geeft ook de mogelijkheid om een wens in te willigen van menig bezoeker: Pigalle neemt nu reserveringen aan voor groepen. “Daar willen we echt meer op inzetten”, zegt Stephanie.
Ook wil Pigalle meer met catering gaan doen: vanaf 50 euro bezorgen ze vers belegde broodjes. 
Of Julian en Stephanie blij zijn met hun A-locatie aan de Stoeldraaierstraat? Nou en of. Maar met de 150.000 bezoekers die zij naar de straat lokken elk jaar, zou je kunnen zeggen dat ze het zélf een A- locatie maken. “Wij zorgen wel voor de reuring in dit gedeelte van de stad”, zegt Julian trots. Ook zij merken dat de stad de wind in de zeilen heeft: “Ik denk dat Groningen gewoon aantrekkelijk is geworden voor toerisme”, aldus Julian. De Groningen City Club speelt daar natuurlijk een rol in. Julian: “Ik zie wel heel vaak dat de club leuke acties in de binnenstad organiseert. Dan ben ik wel blij dat ik lid ben.” 
De verbouwing is bijna klaar, maar in hun hoofd zijn de ondernemers alweer bezig met hun volgende project. Croissanterie Pigalle moet ook een plek voor borrelen worden. Julian: “Het is een heel leuk terras. Er is altijd wat te zien en er is best wel lang zon.” En hoe dat er dan uit moet zien? “Een wijnkoeler”, zegt Julian. “En een kaasplateau”, vult Stephanie aan. Lachend: “We hebben altijd wel ideeën.”

 Dit artikel is ook verschenen in de Cityscoop van april 2025. Meer lezen? Kijk dan hier.

Sinds 1 oktober is de Zwanestraat een kledingwinkel rijker: Mancave 050, een outlet voor designerkleding voor heren. “Ik wil kwaliteitskleding toegankelijker maken, ook voor mensen met een kleine portemonnee.”
Mannen van alle leeftijden komen naar de winkel voor kleding van gerenommeerde merken als Fred Perry, Desquared2 en MyBrand. Mancave 050 is een stoere winkel met een Engelse hemelbar -een bar met overkapping- als toonbank, een motorbar in de etalage en
twee breedgeschouderde etalagepoppen genaamd Austin en Hunter. Kortom, een échte mancave.
Maar dan wel één met een vrouw aan het roer: Anna Abbring. Ze opende de winkel afgelopen oktober op 58-jarige leeftijd. Ze werkte al jaren in de modebranche, onder andere bij de outlet van desginerwinkel Per Lui, en koesterde al lang de droom om een eigen kledingzaak te openen. Een herenkledingzaak, welteverstaan.
Want met herenkleding had ze ervaring. Ze runde jaren lang de outlet van Per Lui, en afwisselend stond ze ook in de Per Lui-winkel zelf. Maar ook los van haar ervaring in herenkledingzaken voelt ze zich thuis in de mannenwereld. Zo deed ze jarenlang aan kickboksen, ook toen het nog een sport was die gedomineerd werd door mannen. De heren die in haar winkel komen, trekken haar graag aan de mouw voor advies. “Dan vragen ze: ‘goh, zit dit niet te strak?’ Of: ‘staat deze kleur me wel?’”

“Ik wilde een voorbeeld voor leeftijdsgenoten zijn”

Een winkel beginnen als 50-plusser, dat was nog niet zo makkelijk. “Je hebt vaak een eigen vermogen nodig; de bank is wat huiverig met leningen op deze leeftijd. Dus je kunt niet zomaar van het ene op het andere moment beginnen.” Toen de eigenaar van de outlet van
Per Lui besloot te stoppen en vroeg of Abbring het wilde overnemen, hoefde ze daar geen twee keer over na te denken. “Ik wil een voorbeeld worden voor mensen die zoiets hebben van: zou dat nog wel kunnen op deze leeftijd?”
Abbring nam dus de outlet over, die op verschillende plekken in Groningen heeft gezeten en nu dus aan de Zwanestraat. De winkel kreeg de nieuwe naam Mancave 050. Niet alleen voor Abbring kwam de de kans om de outlet over te nemen als geroepen: de Zwanestraat kon zo’n nieuwe winkel ook wel gebruiken. Het pand stond hiervoor anderhalf jaar lang leeg.
“Door de jaren heen is de Zwanestraat een stuk rustiger geworden. Ik zit nu tegenover drie lege panden. Samen met de Groninger City Club zijn we in conclaaf wat we daarmee kunnen”, zegt Abbring. “De Zwanestraat is een superleuke straat, alleen er moet wat meer bekendheid komen onder de jongere generaties. Dus we gaan met z’n allen veel lawaai maken voor deze straat.”

Mooie kleding, toch goedkoop

Met haar winkel hoopt ze in ieder geval wat nieuw leven in de brouwerij te brengen. “In Groningen heb je nog geen outlet voor designerkleding in het hoogsegment voor mannen. Ik wil kleding van goede kwaliteit aanbieden, voor minder geld. Hier koop je een broek die
normaal 125 euro kost voor 25 euro. En je maakt mensen blij. Ik hoop dat ze denken: jeetje wat een mooie kleding, maar toch goedkoop.”